“OP DE RING” > Niets nieuws!
Amsterdam is trots op het feestje op de ring met tal van nooit (?) vertoonde hoogtepunten. Aldus de verslaglegging door AT5, RTVNH, Het Parool en andere nieuwsbrengers tot het Journaal aan toe.
Maar veel van die primeurclaims deugen niet. De basis ligt zeker 60 jaar terug. Zo rond ”Amsterdam 690” zal ik maar zeggen. (vergeten te vieren? 😊)
In 1967 Amstellid geworden was de dijk de zondagse outdoor training locatie. Warmlopen via het Beatrixpark en dan het zware werk op en tegen de dijk. Ploegmaat op je nek en door het mulle zand omhoog en andere martelingen staan mij nog helder voor ogen. Zij vallen in het niet bij de gemelde 750 run en vergelijkbare “primeurs”. Het grote verschil was de muzikale omlijsting. De bas-klinkende stem van Joost Hollander stond borg voor het zonder dralen uitvoeren van de oefeningen, sprintjes en lange rondjes met af en toe een loslopende bijtdreigende hond aan je kuiten. Iedere vergelijking met de hardgeluid gedragen emotie “festival” zoals bij 750 had bij ons een andere dimensie.
Rond 1960 timmerde ik als buurtjongen op die aarden gras- en struik-begroeide ringdijk mee aan vlotten, die varend door de parallelle sloten, ongewenst toegang gaven tot de sportterreinen en volkstuintjes aan de Buitenveldertse Polder. Immers, de zandopspuiting en bebouwing was nog in volle gang en veel meer naar het zuiden actief. Het fruit lag voor het oprapen of plukken. Geen foodtruck nodig. Iets later was ik getuige van een voorbereidend huwelijk. Een stelletje controleerde “of ie paste” zal ik maar zeggen. En dat onder het toeziend oog van het Sint Nicolaaslyceum met aanpalend docenten klooster. Dus ook dat trouwen op de ring is niet nieuw.
En als ik tegenwoordig in de file op de A10 op hoogte van die plekken in de file sta dwalen mijn gedachten terug naar die periode. Wat was de dijk pril, onbedorven en geschikt voor ieder kosteloos vermaak. Kom daar maar eens om met de rekening van 750-op-de-ring.
Peter de Graaf
