Bizarre afsluiting lustrumweekend

Onze 145-jubileumviering werd zondag 15 september afgesloten met een huldiging, de prijsuitreiking van de onderlinge, de botendoop en een borrel met leden en oud-leden. Het begint met louter applaus en waardering en eindigde met een nog nooit vertoonde versie van voorroeien.

Roeiprestaties gehuldigd

De Amstel heeft stevig van zich doen spreken op het internationale roeiwater waar het de (juniores) dames betreft. Gouden, zilveren  en bronzen blikken werden getrokken (ja zo heet dat) in verschillende combinaties met andere verengingen. Voorzitter Wim zette de hele equipe inclusief coaches met zijn (wel)luide stem in het zonnetje en in de bloemen. En terecht. Wat deze ploegen hebben gepresteerd verdient absoluut het hoogste respect.

Zeven van de acht toppers, gehuldigd voor de verzamelde Amstel145vierders

Onderlinge

Ook roeien, maar op een heel ander niveau met speciale ambities zijn de onderlinge wedstrijden. Onder een perfect septemberzonnetje is zondag die onderlinge strijd geleverd met als hoogtepunt het brug hangen. Hoe dat werkt? Kom volgend jaar maar meedoen. En wat je wint? Een fraaie medaille, vermelding op een wisselprijs als "Vrouwenpaal" of Varadybeker maar bovenal de eeuwige roem.

En vervolgens werden we naar het perron gedreven voor de 

Botendoop

Opgebaard op schragen lagen daar een gloednieuwe vierzonder (4-) en een dubbeltwee (2x). Uit de woorden van Wim  bleek dat er dankzij deze top-aanvulling weer materiaal doorschuift uit de wedstrijdvloot naar de afschrijving.

Twee roeisters uit de winnende onderlinge-equipe viel de eer te beurt te mogen dopen. Jana Splinter en Joanna Preuter spraken synchroon de magische woorden  voor de naamgeving en behouden vaart. "Vierzonder/dubbeltwee ik doop u, het water beloop' u, het water begiet' u, Omval/Kattegat hiet u".

Een plens Amstelgrachtenwater over het achtertaft en het wegtrekken van de vlag rondden de ceremonie af. Maar dan wil je ook zien wat je hebt > dus voorroeien.

Jana en Joanna met de focus op de Omval

Nog nooit vertoond...

De boten worden in het water gelegd. Riemen in de dol. De dames stappen in en stellen de voetenboorden. Tot zover geen vuiltje aan de lucht. De laatste instructies volgen. "vaar naar het Amstelkanaal, daar ronden en dan achter elkaar in baantempo en kracht de kom oversteken naar het Noorder Amstelkanaal." De dubbeltwee is als eerste weg en vaart zoals afgesproken, draait en wacht op de vier. 

Ook die zijn zover en stomen op naar het Amstelkanaal. Maar ja, ze zijn op internationaal wedstrijdwater gewend stevig te trappen en vrij water te hebben. En dat laatste blijkt hier effe heel anders. De vier schampt de stilliggende dubbeltwee. Riggers en riemen omhelzen elkaar en de twee slaat om. Een passerende sloep biedt eerste hulp. Een uitgebrachte wherry haalt de boot op en de dames besluiten de ruim honderd meter terug naar het vlot te zwemmen. Daar op het droge getild genieten ze een troostvol glas cognac en dan door naar de douche. De vier komt aangedaan direct terug naar het vlot. Wat een fraai voorroeien met veel applaus had moeten worden werd een stille en geslagen aftocht naar de loods. De dames waren duidelijk aangedaan. 

Voorzitter Wim Koopman vraagt om een applausje voor de onfortuinlijke voorroeiers

De wraak van Neptunus

Boze tongen weten de oorzaak. In de vier was al gevaren op de Bosbaan. En dat is een nautische zonde van de bovenste plank. Neptunus duldt geen ongehoorzaamheid en corrigeert. Vandaar ...

Beide schepen toch een behouden vaart toegewenst. 

"En dan hebben we het er niet meer over", sprak iemand heel wijs. Maar ik vernam van zeer nabij van de cabaretschrijvers dat zij in dit incident een vette kluif herkennen.